Η Κυκλική Οικονομία αποτελεί μια από τις βασικές λύσεις για την επόμενη μέρα της οικονομίας αλλά και του φυσικού περιβάλλοντος. Άλλωστε η προώθηση βέλτιστων χρήσεων των πεπερασμένων φυσικών πόρων του πλανήτη, για παραγωγή προϊόντων σχεδιασμένων, ώστε να μπορούν να παραμένουν εντός της οικονομίας είναι πρώτος στόχος. Παράλληλα, βέβαια, ζητούμενο παραμένει, κατά τη διαδικασία της απόσυρσης τους, η απόθεση του μικρότερου δυνατού περιβαλλοντικού αποτυπώματος.

Στο φόντο αυτό εγγράφεται η αποτελεσματική και ολοκληρωμένη διαχείριση αποβλήτων. Εκεί βέβαια οι προκλήσεις είναι μεγάλες όπως αποτυπώνονται στην Εθνική  Στρατηγική για την Κυκλική Οικονομία και στο απότοκο Σχέδιο Δράσης.

Με δεδομένο, δε, ότι η χώρα έχει χαμηλό δείκτη παραγωγικότητας πόρων, αλλά και υψηλό ποσοστό ταφής αποβλήτων, (η κυκλική χρήση υλικών ανήλθε σε 2,4% το 2016 και σε 5,4% το 2020, σε σύγκριση με 12,8% κατά μέσο όρο στην Ε.Ε.) θα πρέπει τα βήματα να είναι γοργά, όπως, άλλωστε, επιτάσσει η στρατηγική της ΕΕ για την προώθηση της Κυκλικής Οικονομίας. Και βέβαια, βασικός πυλώνας μιας ολοκληρωμένης διαδικασίας διαχείρισης αποβλήτων, πέρα από τα στάδια της πρόληψης, της επαναχρησιμοποίησης και της ανακύκλωσης, είναι και η παραγωγή ενέργειας από απόβλητα.

Ως όρος, δε, έχει μια ευρεία αναφορά σε πεδία όπως το ηλεκτρικό ρεύμα, η θερμική ενέργεια, η παραγωγή καυσίμων. Έτσι, η ενεργειακή αξιοποίηση των δευτερογενών καυσίμων που προέρχονται από την επεξεργασία αποβλήτων, ενταγμένη σε ένα ολιστικό πλάνο διαχείρισης των αποβλήτων, προβάλλει ως αναγκαία συνθήκη που δίνει επαρκείς λύσεις, θεραπεύοντας βαθιές “περιβαλλοντικές πληγές”, από τον περιορισμό της ποσότητας που διατίθεται με ταφή μέχρι τη μείωση της χρήσης μη ανανεώσιμων πηγών ενέργειας.